Terapia rodzinna

Terapia rodzinna jest taką formą psychoterapii, w której bierze udział cała rodzina lub kilkoro jej członków. Najczęściej ma ona związek z problemami wychowawczymi, traumami, narastającymi konfliktami czy uzależnieniami.
Z założenia proces ten pojmuje rodzinę jako system, którego członkowie są ze sobą wyraźnie silnie powiązani i w wyraźny sposób korelują z sobą. Trudności jednej osoby mają wpływ na pozostałe, a czasami to bliscy są źródłem pojawienia się problemów.

W czasie sesji rodzinnych każdy uczestnik rodziny jest tak samo ważny. Istotny jest również kontekst rozumienia problemu przez daną osobę. Rolą terapeuty jest zebranie informacji od uczestników spotkania, wyjaśnienie mechanizmów, które podtrzymują trudność, oraz wspólne poszukiwanie jej rozwiązania.

Spotkania rodzinne odbywają się zwykle co 2-3 tygodnie. Ich częstotliwość uzależniona jest od potrzeb rodziny oraz postępu terapii.

Kiedy potrzebna jest terapia rodzinna?

Terapia rodzinna staje się szczególnie pomocna, gdy codzienne trudności zaczynają zaburzać funkcjonowanie poszczególnych członków rodziny lub całego systemu. Mogą to być problemy komunikacyjne, częste konflikty, narastające napięcia emocjonalne czy brak wzajemnego zrozumienia. Często zgłoszenie się na terapię wynika z zachowań dzieci i ich trudności w szkole, problemów z koncentracją czy wycofania z relacji rówieśniczych.

Psychoterapia rodzinna daje możliwość wspólnego przyjrzenia się wzorcom komunikacji i interakcji w rodzinie. Spotkania z terapeutą pozwalają zrozumieć, jakie mechanizmy leżą u podstaw trudności i jak każdy członek może wpłynąć na poprawę sytuacji. To bezpieczna przestrzeń do wyrażania emocji, potrzeb i obaw, co sprzyja odbudowie wzajemnego zaufania i bliskości. Psychoterapeuta rodzinny pełni funkcję mediatora i pomaga zrozumieć różne mechanizmy – podobnie jak ma to miejsce w przypadku terapii dla par.

Nurty w psychoterapii rodzinnej

Specjaliści w Strefie Dobrej Terapii w Chorzowie pracują w nurcie eklektycznym, co oznacza elastyczne łączenie różnych podejść terapeutycznych – systemowego, psychodynamicznego oraz humanistycznego. Umożliwia to dostosowanie metod pracy do indywidualnych potrzeb każdej rodziny. Dzięki temu terapia jest skuteczniejsza i lepiej odpowiada na konkretne wyzwania, z jakimi zgłaszają się pacjenci.